बा. भ. बोरकर: खूप या वाड्यास दारे

खूप या वाड्यास दारे, एक याया कैक जाया
दो घडी येतात तेही लावुनी जातात माया

पाखरांची मुक्त मांदी गात ये आल्हाद नांदी
अंगणी तालात डोले एक न्हाती शुभ्र फांदी

गोठणीसाठी गुरांची सावलीशी गर्द दाटी
कोण मायेने कुणाशी पाठ घाशी, अंग चाटी

पंढरीचा पांथ दारी गोड छेडी एकतारी
साधते त्याच्या अभंगे बैसल्या जागीच वारी

कावळा सांगून जातो पाहुणा येणार आहे
त्यामुळे घासात माझ्या अमृताची धार वाहे

आणखी रात्री, पहाटे चांदणे शेजेस येते
अन् फुली वेढून मातें स्वप्निच्या राज्यात नेते

आप्त सारे भेट घेती जे तिथे वस्तीस गेले
सांगतो मी त्यास किस्से पाहिलेले ऐकिलेले

मी खरा तेथील वासी हा न वाडा ही सराई
पाहुणा येथे जरी मी जायची मातें न घाई