औदुंबर - बालकवी

ऐल तटावर पैल तटावर हिरवाळी घेऊन
निळासांवळा झरा वाहतो बेटाबेटातून

चार घरांचे गांव चिमुकले पैल टेकडीकडे
शेतमळ्यांची दाट लागली हिरवी गरदी पुढे

पायवाट पांढरी तयांतुनि अडवीतिडवी पडे
हिरव्या कुरणामधुनि चालली काळ्या डोहाकडे

झांकळुनि जळ गोड काळिमा पसरी लाटांवर
पाय टाकुनी जळांत बसला असला औदुंबर

- बालकवी

हेमंत गोविंद जोगळेकर :: पहा कवितेकडे..., कवितेसाठी

पहा कवितेकडे...,  कवितेसाठी

पहा कवितेकडे
डोळॆ भरून
आपादमस्तक
एकसंध
मग पहा तिची एकेक ऒळ
एकेक शब्द
दोन शब्दांमधला
जीवघेणा अवकाश.

ऐका कवितेला
कान लावून
ऐकूही येईल
धडधड
जशी यावी दूरवरून
येणार्‍या किंवा जाणार्‍या गाडीची
विजनात पसरलेल्या समांतर रुळांमधून.

सूर मारून
पोहत जा ओळीओळीतून
किंवा ओळ मोडून
वाटलंच तर हात करा
(किंवा करूही नका)
वरच्या काठावर उभ्या शीर्षकास
किंवा खालच्या काठावर उभ्या
कवीच्या नावास.

आपसूकच करील स्पर्श
पृष्ठभागाखाली बुडलेल्या तुमच्या रंध्रारंध्रास
कवितेचे पाणी
घ्या उचलून
तुमच्या जिभेच्या शेंड्यावर
एखादा शब्द
जसा हळूच टिपावा
बाळजिभेने
साखरेचा कण.

पहा हुंगून
कवितेची टाळू
येईलही तुमच्या छातीत भरून,
जन्मजन्माइतका जुना
शेकशेगडीचा धूर.

आणि वाटलेच अगदी आतून
तर घ्या उचलून
कवितेला
तुमच्या हृदयाशी
फुटेलही कदाचित तुमच्या आतून
अर्थाचा अनावर पान्हा
कवितेसाठी




हेमंत गोविंद जोगळेकर