गुर्मी कशास वदता
उर्मी असे मनाची;
कैफ़ात भावनांच्या
मी गातसे स्वत:शी ।
मी कोण कोठला ही
नव्हतीच जाण जेव्हा;
हुंकार देत होतो
गाण्यातुनी मनाशी ।
भरल्या दवातुनी मी
शोधीत अश्रू होतो;
वेडा म्हणून ठरलो
व्यवहारी या जगाशी ।
जखमा कधी न जपल्या
भरल्या जरी न होत्या;
अंकूर भावनांचे
जोपासले मनी मी ।
अंगारल्या कणांचा
भलताच षौक केला;
परी शोक नाही केला
मी भाजलो म्हणुनी ।
तारूण्य ऐहिकांचे
आम्ही न भोगियेले;
विद्युल्लतेस आम्ही
शैयेस बोलाविले ।
आक्रोश कावळ्यांनो
आता कशा फ़ुकाचा;
हा कारवाँ निघाला
घरटी बसा धरोनी ।
- अ. रा. कुलकर्णी
अ. रा. कुलकर्णी म्हणजे सचिनचे बाबा.
ReplyDelete