सगळं काही तोडून गेलास जाता जाता,

सगळं काही तोडून गेलास जाता जाता,
हौसेने बांधलेल्या माझ्या छोटयाश्या घरकुलाची
ढलपी ढलपी जळत राहिली.
मातीशी इमान राखणारं एकच झाड आता शिल्लक राहिलंय;
बाकी आपली सारी फुलं वा-यासोबत भरकटत भलत्याच अंगणात रुजत राहिली!!
बरं, इतकं सगळं होउन
मला पाण्यात पाहणा-या
तुझ्या नव्या अंगणात
जरी नांदली असती सावली,
तरी हसत हसत झेलली असती मी
इथल्या उन्हाची काहिली.
पण 'तुझं' असं काहीच
उभारू शकला नाहीस तू
ना घरकुल, ना अंगण
ना सावली, ना एखादं इमानी झाड !
आता ढलपी ढलपी रोज जळत राहतोस आतल्या आत..
वा-यासोबत भरकटत
आपल्या काही जुन्या कविता गुणगुणत
शोधत राहतोस ,
पुन्हा एकदा, एक नवी रुजवात..!!
- स्पृहा जोशी